Zatoiči

Takeši Kitano je najistaknutiji predstavnik celuloidnog mainstream univerzuma zemlje izlazećeg sunca. Kitano rođen 18. januara 1947 godine u Tokiju, japansko–čaplinovski mutant nametnuo se svojim kinematografskim delom kao prepoznatljivi nemilosrdni azijski pandan Klintu Istvudu. Kitano je kroz svoje filmove prezentovao i druge umetničke darove koje poseduje.

Tako u delu „ Hana Bi “ koristi sopstvene kabuki crteže. „Kikodiro“ je pretenciozno venderovsko lutanje kroz Felinijevo naslede. U „Bratu“ predstavlja orvelovsku figuru sadistickog patuljka, dok u „Lutkama“ kroz lokalno naslede objedinjuje sve svoje opsesije.

„Zatoiči“ je priča o tome kako je čitav jedan klan pobio maseu-lutalica. Nemilosrdni maseu ubica je legendarna ličnost japanske pop kulture. Zatoiči, naizgled smerni i veseli, slepi covek, a zapravo najmaestralniji mačevalac u Japanu. Film koji crpi energiju iz tradicije „Jodimboa“ i „Sedam samuraja“ prati priču o putu Zatoičija i Hatorija, ronina koji preuzima posao plaćenog ubice i staje na žulj Zatoičiju što inicira neizbežan finalni obračun.

„Zatoici“ se može čitati kao replika na „Kill Bill“ sa impresivnom finalnom scenom stepovanja po uzoru na Fon Trirov anti mjuzikl „Ples u tami“. To je film frenetičnog vizuelnog stila sa dosta komičnih detalja u kojem svaki kadar deluje kao vanserijsko likovno delo.
Najveća mana filma je što je scenarista, reditelj i tumač naslovne uloge Takeši Kitano na tvrdu priču o Zatoičiju nakalemio svoju sentimentalističku felinijevsko-vendersovsku tradiciju što je učinilo film ritmički neujednačenim.

Rastko Ivanović 

Kontra magazin
(subota, 19. mart 2005)